101 geluksmomentjes

Where to start? Mijn laatste blog is al weer een tijdje geleden en aangezien ik nog niet van de aardbodem verdwenen ben opnieuw een verhaal(tje) over al mijn belevenissen in BC en Alberta.

De week na Tofino ben ik met Alyssa en Erin uit eten geweest bij Cactus Club Café. De naam straalt uit alsof ze er goedkope hamburgers serveren, maar een baan krijgen bij dit restaurant is blijkbaar een hele klus. Het is voornamelijk bedoeld voor zakenmensen en zit door bijna heel Canada. En daarnaast denk ik dat ik nog nooit zo lekker gegeten heb (in Canada, haha).
De week daarna ben ik op zaterdag naar Feastival geweest. Een klein foodtruck festival in Nanaimo waar lokale bedrijven proeverijen geven van wat zij produceren. Heel erg leuk om zo te zien wat ze in Nanaimo vooral verbouwen en maken.
Om de kcal van dit avontuurtje te verbranden ben ik de volgende dag naar Mount Benson geweest om deze berg eens te beklimmen. Klonk weer als een makkie; 8 km round-trip. Helaas was dat niet het geval. Bij 1/4e dachten we er echt bijna te zijn en vroegen we vol enthousiamse aan degene die terug kwamen: ‘is it pretty up there?’. Bleek dat we nog wel 3 keer te gaan hadden wat we al gelopen hadden. Op dat punt werd het klimmen iets minder stijl en konden we wat sneller omhoog, maar de laatste 400 meter bestond puur uit het klimmen van de stenen bergen. Eenmaal boven aan de top begreep ik waarom we dat ook alweer gedaan hadden! In de verte was Vancouver te zien en we stonden op het hoogste punt van Nanaimo. Een ervaring rijker, en wat was het koud daar.. Snel naar beneden en de avond afgesloten met pizza, ijstaart en donuts, want mijn intro-papa was jarig en een klein feestje hoorde daarbij. In de avond hebben we ook nog naar de maan gekeken want die was vol rood rond half 8.

Dan nu misschien wel het hoogtepunt van studeren in Canada: huisfeestjes! Het baseball team van VIU had een huisfeestje georganiseerd en (eigenlijk zonder uitnodiging) mochten wij ook langs komen. Ik ging samen met Jasper, Katharina en Blair en gelukkig was Blair Canadees om ons rond te leiden in dit culturele avontuur. Bij binnenkomst zag ik zo ongeveer 100 paar schoenen staan. Ja, het is echt onbeschoft om je schoenen aan te houden als je bij iemand binnenkomt. Laat ik die fout al heel vaak gemaakt hebben. Schoenen uit en braaf op blote voeten het huis binnengelopen. De hele woonkamer was omgetoverd in een discotheekje en in de keuken stond drank met rode grote bekers en twee beerpong tafels. Katharina, Jasper en ik waren echt verrast dat zulke feestjes er dus echt uit zien zoals in de film, maar de Canadezen zelf vonden het maar een lam feestje, haha…

Vorige week heb ik mijn accounting tentamen gehaald, en heb ik twee voldoendes binnengesleept op quizen en zelfs mijn elevator pitch liep af met een voldoende. Check dus! Want studeren hoort er ook nog steeds bij. Omdat ik één vak heb laten vallen moet ik alle andere vier de vakken halen om mijn minor af te kunnen sluiten. Soms is het lastig om alles in één te plannen want er zijn hier veel leuke dingen te bezoeken.
Twee weekenden terug is Anna (uit Duitsland, van het hostel in Downtown) op bezoek gekomen en hebben we savonds wijntjes gedronken met Jasper en de volgende dag samen ontbeten en geluncht nadat ik klaar was met mijn meeting. Erg leuk om haar weer eens te zien! Maar op zaterdag mocht ik weer een cadeautje opmaken van mijn vriendinnen. Een filmpje (wat ik hier niet mag laten zien helaas) stond op mij te wachten in de mailbox. Tranen gelachen en ook gehuild want wat mag ik blij zijn met zo’n leuke vriendinnen en papa en mama die thuis op mij wachten! Maar ik was nog niet klaar om naar huis te gaan, want gisteren ben ik terug gekomen van het weekend waar ik zo lang naar uitgekeken had: de Rocky Mountains.

De avond voor vertrek ben ik al met de boot naar Vancouver gegaan en heb ik bij Anna geslapen. Zij woont in een kamer in een groot huis in het westen van Vancouver en van het park naar huis lopen geeft uitzicht op de skyline van de stad. Prachtig! Vancouver voelde echt een beetje als thuis komen, hihi. Op vrijdagochtend ben ik met de bus naar Canada Place gegaan want vanaf hier ging de bus naar de Rocky Mountains vertrekken. Terwijl ik wachtte op Anne, Nick en Iida bij de Starbucks, kom ik Ben tegen. De Australier met wie ik samen naar Whistler was geweest in de zomer. De wereld is klein haha.
Bij het vertrek naar de Rocky Mountains blijkt onze tourguide Nederlands te zijn. Bob woont al 9 jaar in Canada en is van plan om nooit meer in Nederland te gaan wonen. De grapjes begonnen natuurlijk al snel met het feit dat je bij te laat komen een liedje mocht zingen van je thuisland voor de hele bus, ‘but not if you are German’.
Die dag hebben we heel veel in de bus gezeten en savonds bij aankomst in Kamloops onze hotelsleutel gekregen. Hotel, ja dat lezen jullie goed. Wat een luxe! Diezelfde avond snel gedoucht om naar de bar te gaan in Kamloops. De wereld is nog steeds klein want bij vertrek kom ik twee jongens tegen met wie Anna en ik avond gegeten hadden in het hostel twee avonden. Zij studeren in Victoria, heel toevallig dat wij met dezelfde organisatie boekten in Vancouver. In de bar wat drankjes gedronken en met een gratis shuttle werden we thuis gebracht.
De volgende ochtend een vroeg vertrek met belachelijk slecht weer. Het regende de hele dag, maar dat mocht de pret niet drukken want Lake Louise en Lake Moraine waren allebei echt geweldig mooi. De tocht ging verder naar Banff. Hier hebben we uitgegeten met de hele bus, inclusief de 80 jaar oude Duitser. Ik weet niet steeds niet hoe deze man in een groep studenten terecht kwam, maar het was ontzettend schattig om te zien hoe hij nog genoot van deze reis! Na het uiteten hebben we gestapt in een club.
De dag erna scheen de zon, jaaaa!! De reis doorgezet naar de gondola’s in Banff. De trip omhoog was ontzettend mooi, maar bij aankomst boven op de berg heb ik meer bergen gezien dat de meeste mensen in hun hele leven zullen zien. Het was ontzettend koud, maar zo mooi! We keken uit over de stad met alle mooie blauwe rivieren en meren. De meren worden blijkbaar zo mooi van kleur omdat de ijsvlaktes bovenaan de bergen smelten en een soort splinters met zich mee vervoeren die die mooie kleur geven. Bij mooi weer smelt het water dus sneller en is het meer groener. De meerderheid van de groep is die dag ook nog de ijsvlakte opgeweest, maar Anne en ik hadden deze activiteit niet geboekt. En gelukkig ook maar, want het bleek niet zo spectaculair te zijn. De reis ging verder naar het mooiste meer van de Rocky Mountains: Lake Peyto. En het sneeuwde! Dit maakte alles helemaal compleet. Op de reis naar het dorpje Jasper hebben we heel wat elanden en herten gezien. Ze stonden braaf op de stoplichten te wachten om over te steken, althans zo zag het eruit. Het was de avond voor Thanksgiving en daarom zouden we een speciaal avondeten krijgen. Ik hoop niet dat het avondeten altijd zo slecht is met Thanksgiving want ik heb slechts drie hapjes gegeten. De avond afgesloten met een kampvuur en gitaar en heerlijk geslapen voor de laatste dag begon.
Op maandag, Thanksgiving, opnieuw zoveel regen. Maar voor Anne en mij stond de Bear Safari tour op het water gepland. Het was de laatste dag dat dat mogelijk was en gelukkig hebben we toch een beer gezien! Heel apart om mee te maken, en onze stilte zorgde ervoor dat de beer rustig doorging met het zoeken naar eten op de waterkant. Helemaal nat geregend zijn we verder gereden naar de allerlaatste stop, de Spahat Falls. Een hele hoge waterval waar je op keek vanuit de binnenkant van de waterval. Lastig om uit te leggen, maar Google heeft hier vast mooie foto’s van! De reis terug naar Vancouver duurde nog 5,5 uur en erna stond nog een boottocht van 2 uur op ons te wachten.
Moe maar voldaan gisteravond thuis gekomen en gehoopt op een cadeautje dat mama heeft gestuurd, maar helaas nog niets aangekomen.
Nu zit ik in mijn accounting les deze blog te typen, want aangezien ik 75% gehaald op mijn midterm mag één keertje opletten bij het bespreken van de toets wel. Een volle week staat weer op de planning, want ik heb nog twee tentamens en twee deadlines. Maar voor het weekend ga ik dan eindelijk nog een poging wagen om walvissen en orkas te zien in Victoria.